In gesprek met vertrekkend HBV-bestuurslid Gé Dijks: ‘Mijn mooiste afscheidscadeau? Opvolgers.’

Gé Dijks zette zich twaalf jaar lang vol overtuiging in voor de belangen van huurders. Ze liet haar stem horen, dacht mee en droeg bij aan veranderingen waar ze met trots op terugkijkt. Per 1 april neemt ze afscheid. Niet omdat ze het genoeg vindt, maar omdat haar gezondheid haar in de steek laat. Haar mooiste afscheidscadeau? Het stokje kunnen overdragen aan één of meer opvolgers.

“Ik ben begonnen toen ik met pensioen ging, ik was toen 63,” vertelt Gé. “Mijn hele leven heb ik als verpleegkundige gewerkt. Toen ik de oproep van de HBV zag, wist ik: dat ga ik doen. Het was voor mij een manier om betrokken te blijven, mee te praten en iets bij te dragen. En ik kan je zeggen: mijn lidmaatschap heeft mijn leven echt verrijkt. Ik heb zoveel geleerd, nieuwe mensen ontmoet en mijn stem laten horen over uiteenlopende onderwerpen. Ik ga het verschrikkelijk missen.”

Een van de onderwerpen waar Gé zich onlangs mee bezighield, is de nieuwbouw van 24 gezinswoningen eind dit jaar. “Ik hoop zo dat dit project ervoor zorgt dat jonge mensen, die nu noodgedwongen bij hun ouders wonen of ergens op een zolderkamer, eindelijk een eigen plek kunnen vinden. Hetzij in zo’n woning, hetzij in een woning die vrijkomt doordat de doorstroming weer op gang komt.”

Gé woont nog altijd in het huis waar ze ooit met haar gezin woonde. “Sommige mensen zeggen: ‘Dat huis is toch veel te groot voor jou alleen.’ Misschien wel, maar ik voel me hier gelukkig. En dat is het belangrijkste. Je kunt niet zomaar overal wonen. Als je je ergens niet thuis voelt, gaat dat ten koste van je gezondheid.”

Een paar jaar geleden had ze haar oog laten vallen op een nieuwbouwproject met 29 seniorenwoningen. “Maar deze locatie wordt nu tijdelijk gebruikt als AZC en biedt onderdak aan statushouders,” vertelt Gé. “Daar stond ik volledig achter, maar jammer vond ik het natuurlijk wel. Tegen de tijd dat het vrijkomt voor woningbouw van SEW, ben ik waarschijnlijk te oud om daar nog naartoe te verhuizen.”

De zoektocht naar nieuwe bestuursleden voor de HBV loopt al langer. “Er is helaas weinig animo,” zegt Gé. “Waar dat aan ligt? Misschien denken mensen dat het veel tijd kost. Of dat ze niet de juiste kennis hebben. Maar ik kan je verzekeren: íédereen kan bestuurslid worden. Het enige wat je nodig hebt, is een stem, een mening en een luisterend oor. De rest leer je vanzelf. Meer dan twee, soms een keer vier uur per week kost het je echt niet. En het levert je veel op: je bent betrokken, weet wat er speelt en kunt daadwerkelijk iets betekenen voor huurders. Wie wil dat nou niet?”

Tot 1 april draait Gé nog volledig mee in de HBV. “Ik bemoei me sowieso nog met de tuindag, die in april plaatsvindt. En ik wens vurig dat ik vóór april mijn allermooiste afscheidscadeau alvast in ontvangst mag nemen: opvolgers. Als er nieuwe bestuursleden komen en Sandra Vos, Henriëtte Meijer en Anita Mulder de vereniging niet met zijn drieën hoeven te runnen, dan kan ik met een gerust hart afscheid nemen.”