Van dorpel tot dakraam; Wim Hartlief is van alle markten thuis

Hoe een gemiddelde werkdag van Wim eruitziet? Om daarachter te komen, liepen we een dagje mee. De dag start bij Wim in de bus. Hij begint meteen enthousiast te vertellen. “Dit jaar ben ik veertig jaar in dienst bij SEW. In 1982 was er veel werkloosheid en reageerde ik samen met zo’n honderd andere werkzoekenden op de functie van onderhoudsmedewerker. Samen met collega Piet Brinks werd ik gekozen. Het was een tijd waarin we veel zelf deden, denk aan kozijnen maken, glas plaatsen en het uitvoeren van houtrotreparaties. Veel van dat werk is nu uitbesteed aan externe partijen zoals Paas en Boekema.”

“We waren met ongeveer zeshonderd woningen toen ook nog een wat kleinere corporatie. Nu is ervoor gekozen om vooral het technische onderhoud zelf te doen en het meeste planmatig onderhoud uit te besteden. En dat is ook prima, daardoor kan ik bijvoorbeeld keukens plaatsen - iets wat ik heel leuk vind - en kleine reparaties oplossen. Het werk is daardoor nooit saai; de ene keer los ik een lekkage op en de volgende keer plaats ik een dakraam. Geen dag is hetzelfde”, vindt Wim.

Als een reparatieverzoek bij SEW binnenkomt, is opzichter Johan Dussel degene die de verzoeken toebedeelt aan Wim, Gerard of Bas. De eerste twee zijn in dienst van SEW en Bas werkt via Boekema. In de bus wordt Wim een paar keer gebeld. “Of er belt een collega met een vraag óf er is een klusje bijgekomen”, zegt hij tussen neus en lippen door. “Tuurlijk, gaan we doen", zegt Wim tegen zijn collega, die vraagt of we nog even ergens langs kunnen rijden.

Hoe ging dat vroeger zonder telefoon? “In de begintijd hadden we zo’n 27MC bakje in de bus om via de radio contact met de zaak te houden. Heel wat anders dan de moderne technologie, maar toen voldeed het prima.” Naast communicatie met SEW is er ook veel contact met dorpsbewoners. Bijna iedereen in Eelde-Paterswolde steekt de hand op als de bus van Wim langskomt. Wim: “Iedereen kent mekaar hier hè? Daarom is het ook belangrijk dat de communicatie met huurders goed gaat, want je komt elkaar overal tegen.” Dat zit bij Wim wel goed, hij is rustig en toch heel duidelijk. “Soms kan ik wensen van een huurder niet oplossen en dan probeer ik zo goed mogelijk uit te leggen wat de reden is. Dan zeg ik bijvoorbeeld dat een bepaald type dorpel gewoon het beleid van de woningstichting is en dat ik daar niks aan kan veranderen.”

Vrijwel alle huurders zijn blij en opgelucht als Wim komt helpen. Logisch, want hij komt eigenlijk altijd om problemen aan de woning op te lossen. Wim: “Ook in de weekenden kom ik soms in actie, bijvoorbeeld als iemand zichzelf heeft buitengesloten of omdat er een brandmelder afgaat. Ik hoor best wel vaak dat ik ‘de redder in nood’ ben, haha.”

Het is duidelijk. Wim heeft het prima naar zijn zin bij SEW. Over drie jaar gaat hij met pensioen, maar stilzitten gaat hij zéker niet. Hij is een doener en houdt ervan om sportief bezig te zijn. “Gisteravond heb ik nog achttien kilometer op de rollerbike gezeten.” Op dit moment werkt Wim vier dagen. Is de vrijdag dan een dag om bij te komen? “Nee”, lacht hij. “Dan pas ik op mijn twee kleindochters.”