Blij met praktisch appartement

Gelijkvloers wonen, een grote badkamer en een zeer royale slaapkamer. Dat zijn toch wel de belangrijkste pluspunten van de nieuwe woning. Tel daar de gezelligheid van het binnenplein en de nabijheid van alle noodzakelijke winkels bij op en je weet waarom meneer en mevrouw Kemkers zo blij zijn met hun nieuwe onderkomen.

“Ik heb naast de ziekte van Parkinson ook spierreuma. Dat was de reden dat we moesten verhuizen. We zijn beiden op leeftijd en voor mijn vrouw werd het traplopen ook te zwaar”, vertelt een vriendelijke Max. “Daarom opperde mijn vrouw driekwart jaar geleden om te verhuizen. En kijk ons nu, we zitten er al!”

Max: “We hebben hier al eerder een woning toegewezen gekregen, maar dat was op de derde verdieping. Dat zag ik niet zo zitten. Toen we laatst dit appartement op de begane grond zagen, hebben we meteen gereageerd.”

Hoewel de familie Kemkers een hele mooie tijd heeft gehad op de Plesmanweg, gaat het echtpaar niets missen. De wijk Nieuwe Akkers wordt steeds jonger en de verbinding met andere bewoners viel wat weg. “De tuintjes worden niet meer allemaal onderhouden, waardoor het her en der wat rommelig werd. Hier is dat anders. We maken ons balkon gezellig en hoeven niet meer te schoffelen. En als ik wat gezelligheid zoek, dan ga ik op het binnenplein zitten. Daar komt altijd wel iemand langs voor een praatje.”

Van een huis met vier slaapkamers naar een appartement. Moest het stel van veel spullen afscheid nemen? “Tja, je kunt niet alles meenemen, daar is geen ruimte voor. Dat vond ik niet lastig hoor, ik heb me er gewoon bij neergelegd”, vertelt Max.

Een aandenken aan vroeger bleef echter bewaard. Max: “Toen ik 16 jaar was, kwam ik van de ambachtsschool. Er was in die tijd voldoende werk en ik koos ervoor om bij een kleine aannemer aan de slag te gaan, zodat ik veel verschillende werkzaamheden kon uitvoeren. Op mijn eerste werkdag zei mijn baas dat ik eerst mijn eigen timmerkist moest maken, zodat ik daar mijn gereedschap in kon bewaren. Mijn jongens zeiden bij de verhuizing: "Dat is nostalgie, die moet je meenemen naar de St. Holtjerweg."

Max heeft zelfs nog werk voor SEW gedaan. “Ik werkte bij de gemeente als onderhoudstimmerman en in die tijd ben ik weleens uitgeleend aan SEW. Als daar extra handen nodig waren, sprongen wij vanuit de gemeente bij.”

In 1968 verhuisde de familie Kemkers met twee kleine kinderen naar de Nieuwe Akkers. De jongens groeiden er op, sleutelden aan hun motors en vlogen uit. In totaal heeft Max 40 jaar bij de gemeente gewerkt. “Ja, ik ben nu al 13 joar by huus”. Maar ook de laatste jaren zat hij niet stil: de Potterwolmer heeft nog 11 jaar vrijwillig op het ouderenvervoer gezeten. “Mooi werk om te doen.”

Nu is het tijd om het wat rustiger aan te doen. Dat is de familie Kemkers van harte gegund. Veel geluk in jullie nieuwe woning!